KORA

Kora was mijn eerste patientje uit de David Sheldrick Wildlife Trust.
Daphne Sheldrick maakte zich ernstige zorgen om hem vanwege een oude kaakwond die weer geinfecteerd bleek.

Kora werd in september 2004 gevonden. Hij was toen 6 maanden oud en kennelijk al een paar dagen alleen. Helemaal uitgeput, uitgehongerd en uitgedroogd met voetzolen die helemaal stuk waren van het vele lopen. Waarschijnlijk getuige geweest van een stropersslachting van zijn familie en geraakt door een speer of kogel.

Zijn kaak had een grote open en geinfecteerde wond waaruit botsplinters staken. Zijn herstel heeft vele maanden geduurd waarin dagelijkse spoelingen van de wond nodig waren en waarin grote en kleinere botsplinters zich naar buiten werkten.

Eindelijk genas de wond en kon Kora beginnen met aansterken en groeien. Alles leek in orde tot hij in het voorjaar van 2006 plotseling last kreeg van de kaak en er een opening ontstond waaruit pus tevoorschijn kwam. Bij meting bleek dat dit eigenlijk een al lang sudderend proces was geweest, een chronische osteomyelitis. Zijn immuunsysteem was ernstig verzwakt door hier steeds tegen te hebben moeten vechten. Onmiddelijk werd zijn behandeling opgestart. Behalve een algehele schoonmaak van alle organen en een sterke drainage op het lymfesysteem werden de bijnieren ondersteund,kreeg hij extra thymus concentraat, een probioticum ter restauratie van de darmflora en een multivitaminepreparaat met bovendien nog extra calcium en magnesium.

Inmiddels werd in Nairobi een operatie overwogen om gentamicine" kralen" in de kaak in te brengen, een gedoseerde antibioticakuur over een lange tijd. Echter bij lab onderzoek naar de gevoeligheid van de bacterie bleek deze resistent te zijn voor gentamicine.

Om de kaak open te maken en dood en necrotiserend kaakbot te verwijderen zou een grote OK met lange anesthesie nodig zijn met geen enkele garantie op een 100% genezing. Bovendien zou de nabehandeling voor een olifantje ondoenlijk zijn en zou er bovendien de mogelijkheid zijn dat hij nog meer van zijn kaak zou verliezen waardoor hij misschien niet zelf meer voldoende eten zou kunnen binnen krijgen en kauwen.

Uiteindelijk werd besloten dat er nog 1x met gerichte heel zware antibiotica behandeld zou worden. Hij was inmiddels al een heel eind met zijn behandeling en zijn immuunsysteem was in topform dus was dit het juiste moment voor deze ultieme poging.

Jammer genoeg had het niet het zo vurig gehoopte resultaat dus werd Kora zo snel als kon overgeplaatst naar de Ithumba locatie waar de vegetatie veel diverser en beter afgestemd was om hem in zo goed mogelijke gezondheid te houden. De verwachting is dat de infectie zich met enige regelmaat zal laten zien en wij hem op die tijden zullen bijstaan met de nodige medicamenten om hem te ondersteunen.